De wekker gaat, mijn ogen gaan open en een glimlach verschijnt op mijn gezicht. De Roparun gaat beginnen. YES!!! Op vrijdag 2 juni 2017 druppelen om 9.00 uur de teamleden binnen op het terrein van Podt, klaar om de campers en busjes in te pakken om aan het einde van de ochtend richting Hamburg te vertrekken.
Binnen het team hebben zich veel nieuwe enthousiastelingen gevoegd. De taakverdeling is helder en alles verloopt geheel volgens planning. Om 12.15 uur vertrekt team 293, onder luid gejuich en geklap van familie en vrienden, richting Hamburg.
Half 8 rijden we het terrein van Boskalis op! We mochten van alle voorzieningen gebruik maken. De BBQ stond klaar, het bier stond koud en er was zon, veel zon! Top geregeld! We hebben lekker genoten van Duitse worsten en voortreffelijk bier! Bijtijds vertrok iedereen richting zijn/haar bedje. Nog 1 nachtje slapen!!!!
Zaterdag 3 juni. Roparun-Day...!!!
De teamleden verzamelen na een nachtje slapen. Lichte zenuwen zijn voelbaar, de teamspirit zichtbaar en de nieuwsgierigheid straalt van de gezichten. De eerste keer starten uit Hamburg. Hoe ziet het startterrein eruit? Hoe zal de omgeving zijn? Hoeveel teams zullen we tegen komen? Zal het weer mee zitten?
Om 10.00 rijden we het startterrein op. Tussen de industrie staan al tientallen andere teams. De sfeer is top. Het kamp wordt opgezet, alles wordt nog eens doorgenomen en dan gaan we richting de start. De adrenaline stroomt door het bloed. De sfeer zit er goed in. Er wordt
gedanst, gezongen, geknuffeld, een traan gelaten en veel gelachen. Daar staan we dan, aan de start. Een compleet team, vol met lieve, gezellige mensen die zich gaan inzetten voor anderen!
"Naar de start mag team 293", wordt er omgeroepen door de organisatie. Kippenvel ontstaat, een stiekeme traan in mijn ooghoek. Wauw, wat een gevoel, wat een prachtig team staat hier!
Er wordt begonnen met aftellen: 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1....... Goooooo!!!!!! Team Piet start. De eerste run gaat super. De sfeer en het tempo zit er goed in. Het weer is goed. Een zuchtje wind, bewolking, maar een heerlijke temperatuur. Voor op schema komen we aan bij team Hans. Die staan letterlijk te springen van enthousiasme... De zon staat hoog en team Hans is klaar om de hardloopschoenen en fietsbanden te verslijten.
Om 20 uur begint team Piet aan shift 3, het is een klamme en warme avond. Niet wetende dat deze zelfde avond zou eindigen met mega regenbui, precies tijdens een run-bike-run van 11 km. Gedurende die 11km wordt "Singing in the rain" gefloten en "Tante in Marokko" gezongen.
Team Hans staat klaar voor shift 4...! Klaar voor de eerste nachtshift. Ze vangen de regen druppels verder op en lopen door donkere gebieden kilometer voor kilometer verder. De fietsers begeleidend!
In de vroege morgen komen ze aan bij wisselpunt 5. Waar ze mogen genieten van een heerlijke massage en een warme maaltijd door de campercrew. Daarna zullen ze doorrijden naar de camper waar ze mogen rusten.
In shift 5 beginnen de eerste pijntjes te komen. Het lichaam vraagt zich af wat er in hemelsnaam gaande is. Ik realiseer me hoe goed iedereen het doet wanneer ik hoor dat er in andere teams uitvallers zijn en blessures.
Een trots gevoel overheerst en de pijntjes verdwijnen als sneeuw voor de zon.
Bij aankomst staat team Hans weer ready. Ze geven aan dat ze lekker hebben geslapen en dat de benen goed voelen.
Het weer is wederom goed. Een beetje wind en een zonnetje. Op de groepsapp verschijnt een foto van team Hans. We zijn halverwege! Tof, stoer, kicken.
De volgende shifts gaan goed. Iedereen zet door, stap voor stap en trap voor trap.
Almelo komt eraan!!! Machtig mooi om met het hele team de tijd te mogen en kunnen nemen om Almelo door te gaan. We worden omgeroepen, we worden toegejuicht en we krijgen allemaal een glimlach van oor tot oor en... vleugels. Fantastisch!
De nachtshift van team Piet, zondag, is berekoud. De spieren beginnen te trillen en tanden te klapperen. De fietsers geven geen kick. Het worden opgevangen door de campercrew is magisch. Het eten is warm en meer dan welkom, de therapeuten staan klaar om de benen aan te pakken en de chauffeurs rijden altijd veilig van wisselpunt naar wisselpunt.
Het wordt maandagochtend... De dag van de finish op de Coolsingel. Eerst staat de doorkomst van Goudriaan op het programma waar familie en vrienden zullen staan.
Na Goudriaan begint team Hans aan de laatste shift, nummertje 12. Op naar Rotterdam. De chauffeurs, catering en fysio's krijgen de kans om mee te fietsen, de Roparun vanaf het parcours te bekijken.
Rotterdam komt dichterbij. Kilometer voor kilometer. In de verte zie je de hoge gebouwen stralen. Het weer is op en top en de mensen langs de kant geven de laatste boost.
Vanaf Daniel de Hoed gaan we met z'n allen richting de finish! Samen sta je sterk, samen hebben we 560 km als een geoliede machine gefunctioneerd.
Daar gaan we... Met een brok in de keel lopen en fietsen we die laatste kilometers met z'n allen.
De finish is te ruiken. Genieten om dit met iedereen af te sluiten. Het team verspreidt zich in de laatste kilometer over de breedte van de weg. Naast en met elkaar lopen we stapje voor stapje richting de finish en over de lijn van de tijdfinish.
Iedereen feliciteert elkaar. Complimentjes gaan over en weer. Een traan wordt gelaten, gedroogd door een mede teamgenoot. Wat is dat prachtig om te zien.
We lopen verder. Over de Erasmusbrug, richting de Coolsingel. De muziek is te horen. Het wordt luider en luider. Iedereen zet z'n laatste laadje met reserve energie open. Dansend, zwaaiend, juichend en springend zien we de finish borden dichterbij komen.
De kinderen voegen zich bij het team. En dan... na 560 km, lopen we de finish over.
Het zit erop... Het is klaar... Het is gelukt... Heelhuids... als TEAM... TEAM 293. ROPARUN 2017. Wat was je mooi!
Bedankt! Proost en slaap lekker!
